วันอาทิตย์ที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2559

"อิสรภาพทางการเงิน อิสรภาพแห่งชีวิต"คำๆนี้คุ้นกันไหมครับ?????



เมื่อสมัยก่อนที่จะจบปริญญาตรี ผมมีความคิดหนึ่ง
"สักวัน เราจะต้องรวย!! เราจะต้องไม่จนอีกต่อไป!! เราจะทำงานสูงๆ!!"
ปัจจุบันผมทำงานสูงมาเลยครับ
ทำงานชั้น 2 ตึกโทรมๆตึกหนึ่ง
ทำมาก็ราวๆ 4-5 ปีละ เงินเดือน5หลักต้นๆ ราวๆ 1x,xxx บาท
คุณผู้อ่านก็จะงงกัน แล้วจะเขียนทำไมล่ะ เค้าก็เป็นกัน มนุษย์เงินเดือนก็งี้ล่ะ เอาไรมาก เดี๋ยวก็รวย
ผมถามจริงๆเถอะครับ
มันจะรวยจริงๆหรอครับ!!
1ปีแรก เอ๊า สู้ๆ สู้ๆ จะโดนเจ้านายบ่น ด่า จิกกัด ลอบแทงข้างหลัง ช่างมัน
แล้วก็...ผ่านมาได้ด้วยอาการสบักสบอม
ปีที่2 เอาวะ ผ่านมาปีเดียวเอง  ปีนี้ต้องเอาให้ได้วะ เงินเดือนต้องเลื่อน
หนักกว่าปีแรกอีกครับ อยากได้ผลงาน แต่หารู้ไม่
เพื่อนร่วมงานโต๊ะข้างๆ มันสุมไฟครับ
สุมอย่างเดียวไม่พอ ทั้งใส่น้ำมัน ใส่ฟืน โหมไฟด้วยพัดลมฮาตาริ เป่ามัน ให้ไฟท่วมหัวเลย
ยิ่งวันไหนออกไปทำงานด้วย ผิดนิดเดียว หรือให้ออกหัว เอาล่ะ โยนมาเลยครับ
ทั้งขี้ทั้งเยี่ยวทั้งตด โยนมาหมด
มีอารมณ์กับมัน(มัน=เพื่อนร่วมงาน)ก็ไม่ได้ด้วยนะ หือไส่อย่างเดียว
เกรียมสิครับ แต่โอเคครับ เงินเดือนปรับขึ้นครับ
ปรับนิดหนึ่ง... ราวๆ 1,xxx ได้...
หายใจก็หมดละครับ
จนปีนี้ ปีที่5ละครับ เงินเดือนผมยังไม่ 2x,xxx เลยครับ
ไม่ต้องไปดูในออฟฟิตผมนะ งานเพิ่มขึ้น เวลาเท่าเดิม เงินเท่าเดิม
แต่สภาพจิตใจผมละครับ พูดตรงๆเลยนะ
หมดไฟ หมดลาน อยู่ไปวันๆก็โอเคละ ใครจะเป็นไงช่างมัน ผมคิดอย่างนี้จริงๆนะ
แต่แล้ว เหมือนโชคชะตา(ผมเชื่อว่าเป็นงั้น แต่จริงๆไม่ใช่หรอก)
ได้ทำให้ผมหางานเสริม รายได้เสริม
คุณผู้อ่านอ่านถึงตรงนี้แล้ว ก็อาจจะงงได้ ใช่ ก็หางานเสริมสิ จะได้รวยๆ จะได้มีเงินเหลือ เงินเอ็งมันน้อยเหลือเกิน